Jednorazowa amortyzacja od 2017 roku

20. 04. 2017 | Łukasz Walkiewicz

Jednorazowa amortyzacja od 2017 roku

Niektórzy podatnicy, na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i od osób prawnych mają możliwość z skorzystania w określonych sytuacjach z zastosowania jednorazowej amortyzacji w ramach pomocy de minimis nawet dla środków trwałych, których wartość przewyższyła kwotę 3500zł. Rozwiązanie takie może stać się narzędziem do optymalizacji podatkowej, gdyż umożliwia, bez konieczności potwierdzenia organu skarbowego, zaliczenie w koszty podatkowe całego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego.
 

Uprawnieni do skorzystania z jednorazowej amortyzacji

W myśl art. 16k ust 7 i 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm., dalej ustawa o CIT) oraz odpowiednio art. 22k ust. 7 i 12 oraz art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm., dalej ustawa o PIT )do skorzystania z jednorazowej amortyzacji uprawnieni są podatnicy, którzy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3–8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.Przeliczenia na złote kwot, o których mowa w ust. 7 i ust. 11 pkt 3, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiły zdarzenia, o których mowa w tych przepisach, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT za małego podatnika uważa się podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł

Zatem w 2017 roku za małego podatnika uważa się przedsiębiorcę, którego przychód ze sprzedaży uwzględniając również podatek VAT za 2016 r. wyniósł nie więcej niż 5 157 000 zł (kurs euro w dniu 3 października 2016 r. według tabeli średnich kursów walut obcych NBP wyniósł 4,2976 zł)

Możliwości skorzystania z pomocy de minimis zgodnie z art. 16k ustawy o CIT nie mają podatnicy, którzy rozpoczynając swoją działalność, zostali utworzeni:

1) w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo

2) w wyniku przekształcenia spółki niebędącej osobą prawną, albo

3) przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro; wartość tych składników oblicza się stosując odpowiednio art. 14.

Natomiast w przypadku podaników podlegających pod ustawę o PIT, w myśl art. 22k ust 11 ustawy o PIT możliwości skorzystania z pomocy de minimis nie mają podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej, którzy w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.
 

Środki trwałe podlegające jednorazowej amortyzacji

Podatnicy, zgodnie z art. 16k ust 7 ustawy o CIT mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3–8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Limit do 50 000 euro w 2017 r. w przeliczeniu na polską walutę wynosi 215. 000 zł.

Grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych obejmują:

• grupa 3 - kotły i maszyny energetyczne,
• grupa 4 - maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania,
• grupa 5 - maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne,
• grupa 6 - urządzenia techniczne,
• grupa 7 - środki transportu,
• grupa 8 - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej nie sklasyfikowane.

Środki trwałe zaliczone do tej grupy klasyfikacji mogą być nowe jak również wcześniej używane. Amortyzacji jednorazowej w ramach pomocy de minimis można dokonać w okresie, w którym został wprowadzony środek trwały do ewidencji księgowej środków trwałych.

O pomocy de minimis

Pomoc de minimis, czyli możliwość skorzystania z jednorazowej amortyzacji stanowi prawo dla poszczególnych podatników, a nie ich obowiązek, zatem do podatnika należy wybór, czy skorzysta w tego prawa.

Zgodnie z i art. 16k ust. 10 ustawy o CIT art. 22k ust. 10 ustawy o PIT, pomoc de minimis w ramach jednorazowej amortyzacji jest udzielana na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. Z pomocy tej można skorzystać w różnych formach. Przykładem może być otrzymana dotacja czy też ulgi podatkowe.

Należy również pamiętać, że w myśl art. 37. Ust. 1. Ustawy z dnia 30.04.2004r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej  (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948)podmiot ubiegający się o pomoc de minimis jest zobowiązany do przedstawienia podmiotowi udzielającemu pomocy, wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy:

1) wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat, albo oświadczenia o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie, albo oświadczenia o nieotrzymaniu takiej pomocy w tym okresie;

2) informacji niezbędnych do udzielenia pomocy de minimis, dotyczących w szczególności wnioskodawcy i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz wielkości i przeznaczenia pomocy publicznej otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de minimis.